wenteltrapje
hoe langer ik blijf kijken
des te meer is er te zien
menselijk gekleurd oog
herbergt de ware ziel
ongezien laat de
egelantier haar
bloemen tuimel’n
en weer ontluiken
snippers wentelen
mijn pen beschrijft wat
de vogel niet ziet
slakkenhuis in een
spiraal gewonden
alle neuzen wijzen
in dezelfde richting
tot plots mijn derde oog
de draaitrap van
het leven ziet
©vivapo – 24/2/2018
Zo heb ik gisteren mijn collage ‘gelezen’
Namasté, Viviane
Een foto op Marc’s FB profiel mij inspireerde mij voor mijn Japans gedicht op zaterdag(*). Eerder deze week speelde ik zelfs met een tautogram (**) om dit zeswoordenverhaal (**) te maken:
In het Albanees noemt men de klaproos “lule flanules” oftewel “bloem met vlagjes“.
De in België en Nederland voorkomende papaversoorten zijn: Bastaardklaproos, Bleke klaproos, Grote klaproos, Ruige klaproos en Slaapbol. Op Wikipedia vind je een tabel met hun belangrijkste kenmerken
Namasté, Viviane
foto: Marc Ghyoot
(*) een initiatief van Marion Driessen
(**) Voor toelichting over de gebruikte schrijfvormen verwijs ik graag naar de pagina schrijfvormen op mijn blog Mijmeren op papier
Jules Tierentyn was in het voorjaar volop vakantieplannen aan het smeden. Over een kleine vier maand zou hij met veel plezier naar Kaprun op vakantie gaan, ware het niet dat hun veteraan – een brilkever met een gedeelde achterruit – dreigde de geest te geven.In een vorig logje kon je de sneeuwbal en het pantoum lezen dat ik gisteren heb geschreven tijdens ’t SchrijfNest. In het verslag De trein is altijd een beetje reizen verwees ik naar een extra opdracht. Net als de deelnemers ging ik thuis op zoek naar een mogelijke link tussen mijn sprinter, het schilderij van Jan Demey en mijn pantoum. In mijn villanelle schuilt het antwoord.
meisje op de trein
haar eerste reis
waar zij wordt verwacht
daar houdt men de wacht
reisdoel is veraf
meisje op de trein
tuurt door het raam
komt de trein ooit aan
waar zij wordt verwacht
in het rangeerstation
personeel verrast
meisje op de trein
daalt heel diep
klimt heel hoog
waar zij wordt verwacht
tuurt men in onrust
tot ze wordt gekust
meisje op de trein
Herzlich wilkommen
©vivapo – 21/2/2018
In een zandloper verwoordde ik hoe ik dit SchrijfNest heb ervaren.
de trein is altijd
een beetje reizen
zegt men
vandaag
spoorde ik
schrijvend naar een
reis in het verleden
©vivapo – 21/2/2018
Namasté, Viviane
foto’s: archief vivapo
(*) Voor toelichting over de gebruikte schrijfvormen verwijs ik graag naar de pagina schrijfvormen op mijn blog Mijmeren op papier
De trein is altijd een beetje reizen was het thema van ’t SchrijfNest van vandaag.
Met bewuste aandacht waarnemen leidde mij naar een sneeuwbal.
Zonnig.
Spoor één.
Ik verwacht reizigers
uit Maria-Aalter en Beernem.
Een knuffel en een zoen.
Wat een hartelijk weerzien in Lissewege.
Geen levende ziel aan de twee loketten.
Wél in het buffet van het gerestaureerde station.
Het interieur zwart en wit getint baadt in licht.
Door de luidspreker hoor ik de stem van Jacques Brel.
Dit schilderij van Jan Demey inspireerde mij voor een kort pantoum.
Turen
Zeilboten op ’t water mensen aan land
Donkere zee rolt op een helder strand
Grijsblauwe lucht
Zeilboten op ’t water mensen aan land
Rust in onrust
Grijsblauwe lucht
Vissers zonder hengel
Rust in onrust
Wie houdt de wacht
Vissers zonder hengel
Nabij en veraf
Wie wordt verwacht
Wie houdt de wacht
Zeilboten op ’t water mensen aan land
Turen
©vivapo – 21/2/2018
Ik gaf de deelnemers en mezelf een huistaak mee. Het resultaat deel ik in een volgend logje.
Namasté, Viviane
foto’s: ©vivapo
(*) Voor toelichting over de gebruikte schrijfvormen verwijs ik graag naar de pagina schrijfvormen op mijn blog Mijmeren op papier
Wouter Tierentyn had één en ander goed te maken bij zijn vrouw. Wellicht had hij daarom een weekendje Köln geboekt. Zijn vrouw was gek op het werk van Pop Art kunstenaar James Rosenquist van wie er een tentoonstelling liep in het Ludwig Museum. Lees de rest van dit bericht
wind neemt zaad uitgebloeide lisdotten meeMet een knipoog naar Natuurfreak liet ik me door dit beeld inspireren voor Marion Driessen’s schrijfuitdaging zeswoordenverhaal met beeld: OPRUIMING.
In elk seizoen is het zalig wandelen in het Verbrand Fort te Damme, onderdeel van de Staats-Spaanse linies.
Ooit was het Verbrand Fort een vooruitgeschoven stelling om Brugge en Damme te verdedigen tegen aanvallen vanuit de Verenigde Provinciën. De versterking werd omstreeks 1703-1704, tijdens de Spaanse Successieoorlog, door Franse troepen aangelegd. Het was een klassieke vierkante redoute met een gracht rond het terrein. Het Verbrand Fort was één van de reeks kleinere versterkingen die dienden als voorpost van het grotere Fort van Beieren. De militaire rol van het fort is al lang uitgespeeld, maar ecologisch heeft het vandaag een belangrijke functie. Er leven heel wat water- en weidevogels, en aan de restanten van de vroegere gracht bevindt zich een interessante oevervegetatie. Het Verbrand Fort werd in 2012, dankzij een zachte restauratie, weer zichtbaar gemaakt en is op zijn plek langs de Schipdonkvaart dicht bij Damme makkelijk te bezoeken. Er loopt ook een fortenruiterroute langs. Bron
Namasté, Viviane
foto’s: ©vivapo – Damme
(*) Voor toelichting over de gebruikte schrijfvorm (zeswoordenverhaal) verwijs ik graag naar de pagina schrijfvormen op mijn blog Mijmeren op papier
Wouter Tierentyn’s rode Porsche staat met ronkende motor ter hoogte van de balie bij de entree van Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Hij trommelt op het stuurwiel terwijl zijn vrouw rustig aan het pinnen is. “Waarom is het ticket voor het park niet inbegrepen in een VIP kaart voor Lees de rest van dit bericht
Wouter Tierentyn stapt gezwind door de draaideur de grote inkom van Mu.ZEE binnen. Lees de rest van dit bericht
viviane mijmert creatief 