Een dag uit het leven van Wouter Tierentyn – 11

Voor de derde keer in een half uur tijd loopt Wouter van het terras naar de brievenbus. “Wat is de postbode laat vandaag” foetert hij. Het moet hém weer overkomen, net nu er een interview met een Tierentyn in het plaatselijk weekblad staat. Terwijl hij terug naar het terras loopt richting zijn onaangeroerd ontbijt, scheurt hij het plastic los dat rond het weekblad, de katern en het sportblad zit. Hij likt aan de pink van zijn rechter hand om sneller bij de bewuste pagina te geraken.  Onder de titel EEN DAG UIT HET LEVEN VAN EEN CLUBFAN kijken een paar bekende ogen hem zelfverzekerd aan.

(Red.) WIE BEN JE?
Ik ben Joris Tierentyn, vrijgezel en zoon van Wouter, je weet wel de muzikant. Mijn vader is op rust en mijn moeder Daisy is nog actief als kunstenares.

(Red.) WAAR KOM JE VANDAAN?
Ik kom uit West-Vlaanderen, meer bepaald uit Brugge. Momenteel woon ik op een appartement aan de vissershaven te Zeebrugge.

(Red.) WAT HOUDT JE OP DIT MOMENT BEZIG?
Voetbal hé! Club Brugge! Dé match van zondag, tegen Anderlecht! Mij zullen ze niet zien op de opening van De Triënnale in Brugge, wél op de tribune van Club Brugge.
Naast ’t voetbal … vissen op zee, met m’n boot.  ’t Is te zeggen, de boot die m’n vader aan mij heeft overgelaten toen hij zijn zinnen op een grotere boot had gezet.

(Red.) WIE ZIJN JE BESTE VRIENDEN?
Mijn vroegere collega’s van ’t werk waarmee ik naar de voetbal ga én die ik meeneem om te vissen.

(Red.) WAT WETEN DE MEESTE MENSEN NIET OVER JOU?
Dat ik ooit de hoofdprijs heb gewonnen bij de Lotto.  Ja, écht.  Er schiet wel niets meer van over… een investering in Spanje is faliekant afgelopen!

(Red.) WAAR KIJK JE HET MEEST NAAR UIT?
Zoals ik reeds zei: naar de match tegen Anderlecht zondag. En natuurlijk ook naar de kampioenenviering, want kampioen dat wordt Club zeker. (scandeert) Kam-pi-oen zijn is plezant!

(Red.) WAT VIND JE HET MOOIST AAN JEZELF?
Kijk naar mij… wat een jonge look! Als je echter iets anders bedoelt … ik ben gemakkelijk in de omgang. Dat zeggen mijn vrienden toch.  M’n ex dacht er anders over.

(Red.) WAT WAS HET HOOGTEPUNT VAN HET AFGELOPEN JAAR?
De wonderlijke visvangst op 15 augustus vorig jaar.  Man, man, man.  Nooit eerder hebben mijn kameraden en ik op zo’n korte tijd zoveel kabeljauw gevangen.  We zijn met onze vangst zelfs in jullie gazet gekomen.

(Red.) WAT VIND JE AANTREKKELIJK IN EEN ANDER?
Iemand met humor vind ik aantrekkelijk.  Let wel, al hou ik van moppen, toch bedoel ik eerder iets anders, namelijk iemand die humoristisch in ’t leven staat. Een kwinkslag links en rechts tijdens ’t vissen, dat maakt mijn dag goed.

(Red.) HOEVEEL BEDPARTNERS HEB JE GEHAD?
Zijn de lezers geïnteresseerd in het aantal? Dàt hou ik niet bij hoor.  Trouwens, dit is wel een heel indiscrete vraag (knipoogt). Mijn echtscheidingsprocedure loopt nog…

(Red.) WAT IS JE DONKERSTE KANT?
(stilte) … Mijn donkerste kant? Ik heb een gat in mijn hand! Ik ben van nature – dat heb ik mee van mijn moeder – een sociaal wezen.  Ik trakteer graag mijn maten op café.  Maar ik geef toe … ik ga soms te ver.  Maar je moet iets voor je vrienden over hebben hé?

(Red.) VOOR WELK LICHAAMSDEEL SCHAAM JE JE?
Voor mijn rechterhand.  Ik ben mijn middenvinger kwijt gespeeld. ’t is geen zicht! Ge kunt dat niet wegsteken bij een begroeting.  Een linkerhand geven betaamt ook niet.  Je trekt er enkel de aandacht mee van nieuwsgierige vrouwen. Ik heb daar echter iets op gevonden. De obligate handdruk heb ik vervangen door een kus op de wang. ’t Is nog leuk ook, vooral bij de vrouwtjes.

Terwijl hij het weekblad dicht plooit probeert Wouter zich zo’n kus op zijn wang te herinneren. Tijd voor ontbijt, denkt hij en bijt in een croissantje.

---

Dit kort verhaal schreef ik aan de hand van mijn notities tijdens ’t SchrijfNest van 2/5/2018 met interview als thema.

Namasté, Viviane

Bron foto’s: Pixabay

 

Advertentie