“Wouter, Wouter, word wakker. Wouter, het is tijd.”
Zijn vrouw probeert hem wakker te schudden.
Verfris je en kom aan dek, het spektakel zal zo dadelijk beginnen.
Hij opent één oog en voelt zijn scheepsbed heen en weer wiegen.
“Ik ben zeeziek, laat mij met rust.”
“Je ben niet zeeziek, je hebt gewoon een kater.”
Gelaten verlaat Daisy hun kajuit die haar man speciaal voor deze gebeurtenis had gereserveerd. Ze had zich haar verblijf aan de oevers van de Rijn heel anders voorgesteld. De wijnstreken rijgen zich hier als een parelketting aaneen. Gezelligheid troef, met oude vakwerkhuizen wijncafés en oude burchten, de ene nog mooier dan de andere. Toegegeven, zij heeft er de voorbije dagen in haar eentje van genoten. Haar echtgenoot daarentegen die had andere prioriteiten. Hij wou en zou zich onderdompelen in de wijnfeesten her en der in de ‘Altstadt’ van Sankt Goarshausen waar ze sinds woensdag logeerden, samen met een bevriend koppel.
In Sankt Goarshausen draait alles om de beroemde Lorelei. Volgens de legende leidde een blonde nimf hier kapiteins af, waardoor ze schipbreuk leden. Traditioneel vindt op de derde zaterdag van september ‘Rhein in Flammen’ plaats. De burchten Katz en Rheinfels bieden een schitterend middeleeuws decor voor een imposant vuurwerk dat door de zustersteden St. Goarshausen en St. Goar wordt georganiseerd. De adembenemende akoestiek in het nauwe Rijndal doet toeschouwers rillen wanneer de vuurwerkbollen tussen het gebergte knallen. Wouter ging er prat op dat hij twee kajuiten had weten te bemachtigen op één van de 70 schepen die vanaf het water tussen St. Goarshausen en St. Goar hun passagiers een exclusieve plaats bieden om de Nacht van de Lorelei bij te wonen.
Terwijl zijn vrouw zich bij hun vrienden op het dek voegt zet Wouter zijn slaap verder waaruit zijn vrouw hem even had gewekt en zakt verder in zijn roes weg. Al is hij zich niet bewust van wat er rond hem gebeurt, toch is zijn brein zeer actief. Zijn gesloten ogen schieten heen en weer. Alhoewel zijn ademhaling versnelt en zijn bloeddruk toeneemt beweegt hij zich niet maar voelt de beweging van zijn schip. Met zijn handen op het roer tuurt hij naar de Lorelei, op zoek naar de nimf die er achter bleef toen haar zusters door de mensen werden verdreven. Hij geraakt in vervoering wanneer hij de nimf in het vizier krijgt die op de hoge rots haar gouden haren – glanzend in het maanlicht – laat wapperen in de wind. Hij wordt betoverd door haar prachtige treurige zang en merkt niet op hoe een scherpe bocht in de rivier een stevige stroming veroorzaakt die zijn schip in haar macht krijgt. Met oorverdovende knallen komen plots grote golven uit de Rijn op en overspoelen zijn schip. Er volgt nog een kanjer van een knal en nog één en nog één. En bij iedere knal spat een deel van zijn schip uiteen. Samen met het wrakhout slaat hij te pletter tegen de voet van de rots. Hij hoort kreten van toeschouwers die hulpeloos toezien hoe hij naar adem hapt.
Kletsnat – van zweet en urine – wordt hij wakker in zijn kajuit terwijl hij buiten het vuurwerk hoort knallen.
©Viviane Van Pottelberghe
31 maart 2019
Dit was mijn bijdrage voor de veertiende schrijfuitdaging van Schaap Schrijft: Schrijf bij deze tekening een eigen verhaal of gedicht (of combinatie!) van maximaal 600 woorden.
De meeste mensen zullen het bekendst zijn met het verhaal De Kleine Zeemeermin doordat Disney het verfilmd heeft. Het originele verhaal is echter afkomstig van de schrijver Hans Christian Andersen. In de oude boeken (en soms ook de nieuwe uitgaven!) kunnen ontzettend mooie tekeningen staan. Zo kwam Schaap Schrijft op Pinterest bovenstaande afbeelding tegen.
En met deze bijdrage stak W.T.(*) nog eens zijn kop boven het maaiveld, of liep hij met zijn kop tegen de muur?
Namasté, Viviane
(*) Dit personage zag het levenslicht tijdens een schrijfcursus van Marion Sarneel. Nu en dan inspireert hij mij voor een kortverhaal.
Bron Afbeelding
Bosrozen
wie
op
ik
is
zij
sigaren
Jens
de
dit
een
zij
viviane mijmert creatief 