Wouter Tierentyn’s rode Porsche staat met ronkende motor ter hoogte van de balie bij de entree van Het Nationale Park De Hoge Veluwe. Hij trommelt op het stuurwiel terwijl zijn vrouw rustig aan het pinnen is. “Waarom is het ticket voor het park niet inbegrepen in een VIP kaart voor het museum” foetert hij terwijl zijn vrouw instapt. Zonder op haar reactie te wachten stuift zijn sportwagen voorbij de stallingen met witte fietsen richting Kröller-Müller Museum. Hij volgt de bewegwijzering maar heeft geen oog voor het natuurschoon. Wars van scrupules neemt hij een parkeerplaats in die voorbehouden is voor voor mensen met een beperking. Die plaatsen bevinden zich immers het dichtst bij de ingang. Zijn vrouw slikt een opmerking in terwijl hij een wandelstok uit de koffer haalt. Zijn meniscus speelt hem parten weet ze; hij sloft mankend over het wandelpad. Op het gras, rechts van het pad staan twee rode maskers van wel drie meter hoog. “Die zijn nieuw” zegt zijn vrouw “benieuwd wie de kunstenaar is”. Terwijl ze door het natte gras loopt hoort ze “neen, niet nu! Straks arriveren we als laatsten op de vernissage. Ik laat de kans om de hand van de prinses te schudden niet aan mij voorbij gaan voor een paar maskers in polyester”.
Namasté, Viviane
Bron foto: Marjon Sarneel – Start je Verhaal
het
bed delen
met een kunstenares
is geen garantie op
kunstkennis
©vivapo – 19/2/2018
LikeLike
Nare trekjes die Wouter, maar zalig om te lezen!!
LikeGeliked door 1 persoon
dank voor deze terugkoppeling Bea; het moedigt mij aan om hem nog meer tot leven te brengen!
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, doen!
LikeGeliked door 1 persoon
Pingback: start je verhaal – vivapo's Blog
Haha zal niet gemakkelijk zijn om met die man te leven!
LikeGeliked door 1 persoon
tja, misschien bestaat wel het dekseltje dat op dàt potje past…
LikeLike